Materiały stosowane na ubiory spawalnicze powinny również być odporne na intensywne dawki promieniowania ultrafioletowego (UV) powstającego podczas spawania elektrycznego (łukowego) oraz chronić skórę pracownika przed promieniowaniem. Promienie UV mogą prowadzić do degradacji materiału i wpływać na obniżenie jego własności ochronnych. Dotyczy to w szczególności spawania metodą MIG/MAG. Zaleca się wówczas stosowanie ubrań wyższej klasy i o uznanej jakości.

 

Odzież ochronna dla spawaczy bardzo często jest wykonana z tkaniny bawełnianej impregnowanej niepalnie o odpowiednio wysokiej masie powierzchniowej. Niektóre rodzaje odzieży ochronnej dla spawaczy najczęściej fartuchy ale również ubrania i częściowe ochrony ciała, wykonane są ze skóry.

 

Użytkowanie odzieży dla spawaczy

Podczas użytkowania odzieży ochronnej dla spawaczy należy zwrócić uwagę na niebezpieczeństwa niewłaściwego jej stosowania:

• zanieczyszczenie odzieży substancjami palnymi wpływa na zmniejszenie własności ograniczających rozprzestrzeniania się płomienia,
• odzież ochronna dla spawaczy nie zapewnia pełnej ochrony przed porażeniem prądem elektrycznym. Podczas spawania łukowego najważniejsze dla zachowania bezpieczeństwa jest zastosowanie odpowiednich warstw izolacyjnych miedzy elektrycznie przewodzącymi częściami wyposażenia,
• efekt elektrycznej izolacyjności odzieży będzie zmniejszany przez zawilgocenie materiału, zmoczenie lub pot,
• wzrost zawartości tlenu w powietrzu zmniejszy właściwości ochronne odzieży przed działaniem płomienia. Należy zachować szczególną ostrożność podczas spawania w małych przestrzeniach jeśli doprowadzane powietrze jest wzbogacane w tlen.

 

 

ŚRODKI OCHRONY GŁOWY

Każdy hełm ochronny (spełniający wymagania normy PN-EN 397) powinien mieć odlane lub wytłoczone znakowanie zawierające następujące informacje:

numer normy (EN 397 lub PN-EN397), nazwę lub znak identyfikacyjny producenta, rok i kwartał produkcji, typ hełmu - według określenia wytwórcy (naniesiony zarówno na skorupie, jak i na więźbie), rozmiar lub zakres rozmiarów (naniesiony zarówno na skorupie, jak i na więźbie).

Każdy hełm spełniający dodatkowe wymagania (wg normy PN-EN 397) powinien zawierać znakowanie (odlane, wytłoczone lub naniesione na trwałej samoprzylepnej naklejce) stwierdzające ten fakt. Znakowanie to może zawierać następujące symbole:

-20°C lub -30°C   - bardzo niska temperatura stosowania +150°C               - bardzo wysoka temperatura stosowania 440 Vac               - elektroizolacyjność LD                       - odkształcenie boczne MM                      - odpryski stopionego metalu

Do każdego hełmu ochronnego powinna być przymocowana etykieta zawierająca niżej wymienione informacje (w języku kraju, w którym hełm jest sprzedawany):

w celu zapewnienia odpowiedniej ochrony hełm powinien pasować albo być dopasowany do rozmiaru głowy użytkownika; hełm tak wykonano, aby pochłaniał energię uderzenia, ulegając częściowemu zniszczeniu lub uszkodzeniu skorupy lub więźby, często niezauważalnemu, hełm który został poddany uderzeniu powinien być wymieniony; ostrzeżenie użytkowników przed niebezpieczeństwem modyfikowania lub usuwania oryginalnych części składowych hełmu lub ich zastępowania częściami innymi niż zalecane przez producenta, hełm nie powinien być dostosowany, w celu instalowania wyposażenia dodatkowego, w inny sposób niż zalecany przez producenta; nie należy stosować do hełmu farb, rozpuszczalników, klejów i samoprzylepnych etykiet, z wyjątkiem zalecanych przez producenta.

Każdy hełm ochronny (spełniający wymagania normy EN 379:1995) powinien mieć odlane lub wytłoczone znakowanie zawierające następujące informacje: numer normy (EN 379); nazwę lub znak identyfikacyjny producenta; rok i kwartał produkcji; typ hełmu (według określenia wytwórcy), powinien być naniesiony zarówno na skorupie, jak i na więźbie; rozmiar lub zakres rozmiarów, powinien być naniesiony zarówno na skorupie, jak i na więźbie; Każdy hełm powinien mieć odlane lub wytłoczone znakowanie lub trwałą samoprzylepną etykietę stwierdzającą spełnienie dodatkowych wymagań, które podano poniżej: - bardzo niska temperatura - odpowiednio (-20)°C lub (-30)°C; - bardzo wysoka temperatura - +150°C - elektroizolacyjność - 440 Vac - odkształcenie boczne - LD - odpryski stopionego metalu - MM

Informacje dodatkowe

Do każdego hełmu ochronnego powinna być przymocowana etykieta zawierająca niżej wymienione informacje (w języku kraju, w którym hełm jest sprzedawany):  w celu zapewnienia odpowiedniej ochrony hełm powinien pasować albo być dopasowany do rozmiaru głowy użytkownika; hełm tak wykonano, aby pochłaniał energie uderzenia, ulegając częściowemu zniszczeniu lub uszkodzeniu skorupy lub więźby, często niezauważalnemu, hełm który został poddany uderzeniu powinien być wymieniony, ostrzeżenie użytkowników przed niebezpieczeństwem modyfikowania lub usuwania oryginalnych części składowych hełmu lub ich zastępowania częściami innymi niż zalecane przez producenta, hełm nie powinien być dostosowany, w celu instalowania wyposażenia dodatkowego, w inny sposób niż zalecane przez producenta; nie należy stosować do hełmu farb, rozpuszczalników, klejów i samoprzylepnych etykiet, z wyjątkiem zalecanych przez producenta.

 

 

 

                                   RĘKAWICE  OCHRONNE

Norma EN420 obliguje wszystkie rękawice ochronne do zgodności z jej wymaganiami. Ustala ogólne wymagania dotyczące konstrukcji, projektowania, metody testowania rękawic. Odporność użytych materiałów na przenikanie wody, niezawodność, komfort, skuteczność oznakowania i informacji dostarczonych przez producenta.

 

- Norma EN 421 dotyczy rękawic chroniących przed promieniowaniem jonizującym i skażeniami promieniotwórczymi  

 

• Norma EN 388:2003 została zastąpiona nową normą EN 388:2016 (PN-EN 388:2017-02), która w założeniu ma lepiej odzwierciedlać przydatność rękawic ochronnych w rzeczywistych warunkach pracy. Nowa norma wnosi poniższe zmiany:

• Do tej pory odporność na przecięcie mierzona była nożem okrągłym o stałym nacisku (tzw. Coup Test). Test ten nie do końca był obiektywny i mógł wypaczać wyniki w szczególności jeśli materiał rękawicy powodował tępienie ostrza noża a tak działo się w przypadku, gdy zawierał włókna szklane lub metalowe. W takiej sytuacji testem odniesienia staje się norma EN ISO 13997, która przewiduje test wymiennym ostrzem o zmiennym nacisku (Tonodynamometer TDM-100).
• W związku z nowym w/w testem dodany został piąty znak (litera A, B, C, D, E lub F) pod piktogramem określający poziom ochrony przed przecięciem zgodnie z metodą ISO 13997.
• Jeśli w czasie testu materiał, z którego wykonana jest rękawica nie tępi ostrza noża, "Coup Test" pozostaje testem odniesienia. Istnieje jednak dobrowolna możliwość podania poziomu odporności zgodnie z normą ISO 13997.
• Badanie odporności na przetarcie wykonywane jest teraz nowym rodzajem papieru ściernego (Klingspor PL31B 180), który jest bardziej powtarzalny od dotychczas stosowanego. Nie pociąga to za sobą zmiany oznaczeń.
• Norma przewiduje badanie poziomu ochrony rękawicy przed uderzeniem wg normy EN 13594:2015. Jeśli rękawice zostały poddane badaniu i test został zaliczony pozytywnie to pod piktogramem pojawia się litera "p" 
• 

 

- Norma 407 abcdef) specyfikuje wymagania, metody testowania, oznakowanie, dostarczenie informacji dla rękawic ochronnych przeciwko ryzyku, spowodowanym przez ogień oraz wysoką temperaturę: kolejne parametry a, b, c, d, e, f wskazują odpowiednio na:

Kod literowy	Opis	Wartości
a	niepalność ( mozliwość zapalenia)	0-4
b	odporność na ciepło (ciepło kontaktowe)	0-4
c	odporność na ciepło konwekcyjne	0-4
d	odporność na promieniowanie cieplne	0-4
e	małe rozpryski płynnego metalu	0-4
f	duże rozpryski metalu, przyjmuje wartości	0-4

 

Poziom	Temperatura kontaktu	Czas do wystąpienia progu bólu w sekundach
1	100°C	≥15
2	250°C	≥15
3	350°C	≥15
4	500°C	≥15

 

 

• Norma 12477  Rękawice ochronne dla spawaczy

Są to produkty, które zaliczają się do II kategorii środków ochronnych zgodnie z zapisami dyrektywy 89/686/EWG.

Norma ta określa wymogi dotyczące rękawic wykorzystywanych do ochrony rąk podczas procesów spawania, cięcia, a także procesów pokrewnych, które zostały opisane w normie zharmonizowanej EN 12477:2001 (krajowy odpowiednik: PN-EN 12477:2005), a także zmianie do tej normy: EN 12477:2001/A1:2005 (krajowy odpowiednik: PN-EN 12477:2005/A1:2007).

Ocenia się, że rękawice spawalnicze zgodne z powyższą normą spełniają podstawowe wymogi dyrektywy 89/686/EWG związane z bezpieczeństwem i ochroną zdrowia.

Produkty te przeznaczone są dla spawaczy i mają chronić ręce oraz nadgarstki przed działaniem drobnych rozprysków stopionego metalu, ciepłem konwekcyjnym, oparzeniami wynikającymi z krótkotrwałego kontaktu z płomieniem bądź gorącą powierzchnią, jak również przed promieniowaniem ultrafioletowym emitowanym przez łuk. Mają również chronić przed czynnikami mechanicznymi, takimi jak obtarcia, przekłucia czy przecięcia.

Norma EN 12477:2001 dzieli robocze rękawice ochronne na dwie główne grupy:

• typ A,

• typ B.

 

Rękawice spawalnicze typu B są wykorzystywane przede wszystkim w trakcie prac wymagających dużej zręczności, np. spawania TIG. Spełniają one bowiem najwyższy poziom wymogów dotyczących zręczności, porównując je z produktami z kategorii A. Jednocześnie jednak wymagania dotyczące właściwości ochronnych zachowane są na niższym poziomie. W pozostałych procesach spawania można z  powodzeniem wykorzystywać rękawice ochronne z grupy A charakteryzujące się właściwościami ochronnymi na wyższym poziomie. Warto jednak nadmienić, że określone modele mogą jednocześnie spełniać wymagania dla typu A i typu B.

 

Norma EN12477 specyfikuje wymagania, metody testowania, oznakowanie, dostarczenie informacji dla rękawic ochronnych przeciwko ryzyku i zagrożeniami występującymi przy spawaniu ręcznym metali, cięciu i technikach pokrewnych. Rękawice spawalnicze klasyfikuje się w dwóch rodzajach:

B - wymagana jest dobra chwytność, A - dla innych metod spawalniczych

Odporności na:	Test według norm CE	Minimalne wymagane w teście
		EN12477-A	EN12477-B
Ścieranie	EN388	2	1
Przecięcie	EN388	1	1
Rozdarcie	EN388	2	1
Przebicie	EN388	2	1
Palność	EN407	3	2
Rezystancję cieplną	EN407	1	1
Ciepło konwekcyjne	EN407	2	0
Małe odpryski stopionego metalu	EN407	3	2
Manualność / Zręczność	EN420	1	4

 

- Norma EN 1082 Rękawice i ochrony ramion chroniące przed przecięciami i ukłuciami nożami ręcznymi.

Norma opisuje wymagania jakie muszą spełnić rękawice przeznaczone do ochrony rąk przy pracy z nożami ręcznymi. Rękawice spełniające wymagania tej normy powinny być oznakowane piktogramem. Przy piktogramie nie stosuje się oznaczeń literowych ani cyfrowych.

 

• Norma EN 374 - 1

Rękawice chroniące przed substancjami chemicznymi i mikroorganizmami. Terminologia i wymagania.

Norma określa wymagania dotyczące rękawic chroniących użytkownika przed chemikaliami i/lub mikroorganizmami. Definiuje terminologię dotyczącą: materiału na rękawice chroniące przed mikroorganizmami, degradacji, przesiąkania, przenikania środków chemicznych stosowanych do badań, czasu przebicia. Wymagania dotyczące rękawic chroniących przed zagrożeniami mechanicznymi nie są tutaj opisywane.

 

• Norma EN 374 - 2 

Rękawice chroniące przed substancjami chemicznymi i mikroorganizmami. Wyznaczanie odporności na przesiąkanie.

Norma wyszczególnia metodę badań celem określenia odporności na przesiąkanie dla rękawic chroniących przed produktami chemicznymi i/lub przed mikroorganizmami. Kiedy rękawice są odporne na przesiąkanie po badaniach według tej części normy EN374, oznacza to, że stanowią one skuteczną barierę przed zagrożeniami mikrobiologicznymi.

 

• Norma EN 374 - 3

Rękawice chroniące przed substancjami chemicznymi i mikroorganizmami. Wyznaczanie odporności na przenikanie substancji chemicznych.

Norma EN374-3 dotyczy określenia odporności materiałów wchodzących w skład rękawic na przenikanie produktów chemicznych potencjalnie niebezpiecznych, nie w postaci gazowej, w przypadku ciągłego kontaktu z nimi. Należy podkreślić, że badanie nie odzwierciedla warunków w jakich rękawica jest używana, i że wyniki badań, które mają względną wartość, mogą być użyte tylko do porównywania materiałów na podstawie zakresu ich czasów przebicia.

A	Metanol	B	Aceton
C	Acetonitryl	D	Chlorek metylu
E	Dwusiarczek węgla	F	Toluen
G	Dwuetyloamina	H	Czterowodorofuran
I	Octan etylu	J	n-Heptan
K	Soda kaustyczna	L	Kwas siarkowy 96%

  W nowszej wersji normy rękawica uważana jest za odporną na działanie środków chemicznych jeśli uzyska wskaźnik 2 lub większy dla trzech przetestowanych środków z listy zamieszczonej poniżej.

Czas przebicia (minuta)	Wskaźnik przenikania
>10	1
>30	2
>60	3
>120	4
>240	5
>480	6

 

 

- Norma EN 381 Wymagania dla rękawic chroniących przed przecięciem piłą łańcuchową.

Norma opisuje wymagania jakie muszą spełnić rękawice przeznaczone do ochrony rąk przed przecięciami piłą łańcuchową. Rękawica spełniająca tą normę powinna być oznaczona piktogramem przy którym powinna być umieszczona cyfra oznaczająca klasę ochrony (od 0 do 4), czyli klasę prędkości łańcucha, przy której wykazano odporność rękawic na przecięcie

• Norma EN 14328 Rękawice i ochrony ramion chroniące przed przecięciem nożami z napędem.

Norma opisuje wymagania jakie muszą spełnić rękawice przeznaczone do ochrony rąk przy pracach z nożami z własnym napędem. W przypadku tej normy nie stosuje się specjalnych znaków graficznych oznaczających rodzaj zagrożenia.

• Norma EN 511 Rękawice chroniące przed zimnem. 

Norma określa wymagania i metody badań dla rękawic ochronnych chroniących przed zimnem konwekcyjnym lub kontaktowym, aż do temperatury -50°C. Zimno to może być związane z warunkami klimatycznymi lub działalnością zawodową w przemyśle. Specyficzne wartości różnych poziomów parametrów technicznych są określane zgodnie z wymaganiami odpowiadającymi każdej kategorii zagrożenia lub każdej dziedzinie specjalnego zastosowania.

A	Odporność na zimno konwekcyjne (0 do 4). Pomiar wartości izolacji termicznej rękawicy w m2 x C/W,
B	Odporność na zimno kontaktowe (0 do 4). Pomiar wielkości odporności termicznej rękawicy w m2 x C/W,
C	Przenikanie wody (0-negatywny  1-pozytywny). Określa czy następuje czy nie, przenikanie po 30 minutach.

UWAGA: Jeżeli zamiast wartości liczbowej wystąpi X, oznacza to iż produkt nie był poddawany testom w danym zakresie.

 

- Norma EN 61340 - Zdolność odprowadzania ładunków elektrostatycznych 

Norma 61340-0-5-1 reguluje wymagania stawiane materiałom mającym styczność z elementami konstrukcyjnymi wrażliwymi na wyładowania elektrostatyczne (ESDS). Tak jak w przypadku normy EN 1149 zalicza się tu odzież ochronną, zatem również i rękawice. W ramach normy określono metody badań oraz orientacyjne wartości, według których dany materiał nie jest wrażliwy na elektryczność statyczną (ESD). Wyróżniamy dwa kryteria, które muszą spełniać rękawice chroniące przed elektrycznością statyczną:

1. Kontrola redukcji ładunku odbywa się poprzez pomiar napięcia naładowanej płytki kondensatora poprzez materiał rękawicy ochronnej uziemionej osoby testującej. 

Od Uo=1000V do U(t)=100V w T<=2s.

2. Wymagania systemowe: dla rękawic używanych 

Opór w punkcie uziemienia Rg 7,5x105<=Rg<=1x1012.

Zaostrzone wymagania procesów produkcyjnych szczególnie wrażliwych elementów konstrukcyjnych mogą posiadać inne wartości graniczne.

 

- Norma 1149

Norma EN1149 wymaga aby kontakt materiału przewodzącego rękawicy z ciałem umożliwiał odpowiednie odprowadzanie ładunków elektrostatycznych. Dzięki temu niwelowane jest ryzyko powstawania spontanicznych wyładowań elektrostatycznych mogących spowodować np. zapłon mieszanki wybuchowej w strefach zagrożonych wybuchem lub uszkodzenie sprzętu elektronicznego. Norma ta składa się z 5 części, z czego pierwsze cztery (EN1149-1,-2,-3,-4) są czystymi normami kontrolnymi. Część piąta (EN 1149-5) zawiera wszystkie parametry dotyczące wymagań i kształtowania, a także odpowiednią metodykę oceniania.

EN 1149 jest normą dla odzieży – nie została specjalnie skonstruowana na potrzeby rękawic. W związku z powyższym, dobór rękawic antystatycznych powinien zostać poparty szczegółową analizą warunków miejsca pracy.

 

- Norma 60903 Prace pod napięciem. Rękawice z materiału izolacyjnego.

Norma definiuje wymagania dotyczące rękawic z materiału izolacyjnego oraz rękawic pięciopalcowych i trójpalcowych, które są stosowane zwykle w połączeniu z ochronnymi rękawicami skórzanymi, nakładanymi na rękawice izolacyjne w celu ich mechanicznego wzmocnienia.

Zdefiniowane są wymagania dotyczące rękawic izolacyjnych bez mechanicznego wzmocnienia. Norma określa klasy i kategorie rękawic, podaje wymagania fizyczne, określa zakres i metody badań elektrycznych, mechanicznych i cieplnych.

 

• Norma 10819 Drgania i wstrząsy mechaniczne. 
• Drgania oddziałujące na organizm człowieka przez kończyny górne - Metoda pomiaru i oceny współczynnika przenoszenia drgań przez rękawice na dłoń operatora.

Norma definiuje metody pomiaru laboratoryjnego oraz sposób analizy danych i sporządzania protokołów badań współczynnika przenoszenia drgań dla rękawic w warunkach przenoszenia drgań z rękojeści testowej na dłoń w zakresie częstotliwości 31,5-250Hz.

Norma określa wymogi wykonywania testów w obszarze dłonicy. Nie ma wymogów co do przeprowadzania testów w obszarze palców. Niezależnie od tego wymagane jest, aby materiał antywibracyjny pokrywał również obszar palców.

Objawy i zapobieganie

Narażenie na drgania mechaniczne przenoszone do organizmu przez kończyny górne powoduje głównie zmiany chorobowe w układach:

• krążenia krwi (naczyniowym), np. napadowe zaburzenia krążenia krwi w palcach rąk, blednięcie opuszków jednego lub więcej palców tzw. „choroba białych palców”,
• nerwowym, np. zaburzenia czucia dotyku, czucia wibracji, temperatury, dolegliwości w postaci drętwienia czy mrowienia palców i dłoni, a także całych kończyn górnych,
• kostno-stawowym, np. zniekształcenia szpar stawowych, zwapnienia torebek stawowych, zmiany okostnej, zmiany w utkaniu kostnym.

Zespół tych zmian, zwany „zespołem wibracyjnym” jest uznawany w wielu krajach, w tym również w Polsce, za chorobę zawodową. W ostatnich latach co roku u ok. 200 osób w Polsce stwierdza się występowanie zespołu wibracyjnego!

Dla zabezpieczenia się przed negatywnymi skutkami wibracji czy też ich ograniczenia zaleca się stosowanie rękawic antywibracyjnych. Należy podkreślić, że stosowanie rękawic antywibracyjnych może nie tylko ograniczyć drgania transmitowane z narzędzi do rąk operatora, ale też zabezpiecza ręce przed niską temperaturą i wilgocią, które to czynniki potęgują skutki oddziaływania drgań, przyspieszając pojawienie się i rozwój choroby wibracyjnej. Rękawice antywibracyjne znajdują się w wykazie środków ochrony indywidualnej podlegających obowiązkowej certyfikacji. Tylko rękawice z certyfikatem powinny być rozpowszechniane wśród użytkowników.

Żródło: www.CIOP.pl

 

• Norma EN 455 Rękawice medyczne do jednorazowego użytku.                                                                                                            Wymagania i badanie na nieobecność dziur

Określono wymagania i podano metodę badania rękawic medycznych do jednorazowego użytku na nieobecność dziur.

Norma posługuje się pojęciem AQL (Acceptable Quality Level - Akceptowalny Poziom Jakości). Pojęcie odnosi się do szczelności produktu (choć może odnosić się do innych cech - wytrzymałości, limitu średnich dopuszczalnych uchybień w procesie produkcyjnym). Znalezione defekty klasyfikowane są według 3 poziomów: nieistotny, średnio istotny, krytyczny. Wartość AQL definiowana jest jako procent produktów wadliwych na 100 produktów.

Ze względu na brak możliwości przetestowania w procesie produkcyjnym każdej pary rękawic, test przeprowadzany jest na określonej próbce, wybranej losowo z partii towaru. Próbki powinny być dobierane zgodnie z wytycznymi normy ISO 2859-1.

 

• EN 60903 Norma określa wymagania, metody testowania, oznakowanie, dostarczenie informacji dla rękawic ochronnych elektroizolacyjnych przeciwko ryzyku porażenia prądem podczas prac pod napięciem. Są to wyroby wykonane z materiału izolacyjnego przeznaczone do prac pod napięciem. Norma ta określa wymogi dla produktów z materiału izolacyjnego, modeli pięcio- i trójpalcowych, wykorzystywanych najczęściej razem z ochronnymi rękawicami skórzanymi nakładanymi na rękawice izolacyjne, celem ich mechanicznego wzmocnienia. W normie tej określone są klasy oraz kategorie produktów, wymogi fizyczne, a także zakres oraz metody badań elektrycznych, cieplnych i mechanicznych.

Robocze rękawice elektroizolacyjne przeznaczone są do ochrony rąk przed porażeniami prądem elektrycznym do 1kV. Jeśli mamy do czynienia z wyższym napięciem, możliwe jest ich stosowanie jedynie jako sprzęt pomocniczy. Wyroby z materiału izolacyjnego wykorzystywane do prac pod napięciem podzielono na 6 klas, które różnią się od siebie właściwościami elektrycznymi. Każdej z tych klas odpowiada konkretna wartość napięcia probierczego.

Klasa rękawic elektroizolacyjnych	Napięcie probiercze przemienne w [kV]	Napięcie probiercze stałe wartość średnia w [kV]
0	2,5	4
0	5	10
1	10	20
2	20	30
3	30	40
4	40	60